In dit leven is nog zó veel te genieten. Maar je moet soms hard je best doen om de mooie dingen te blijven zien. Je niet laten opslokken door somberte, verdriet, moedeloosheid. De kranten en andere media overvoeren ons met allerlei onheilsberichten. Goed nieuws raakt daardoor ondergesneeuwd en uit het oog verloren. Uit het oog uit het hart ?
Mij helpt het nu erg veel om naar mooie en vrolijke muziek te luisteren. Naast toch wat zwart van andere stukken als het "Stabat Mater" van Pergolesi en het "Requiem" van Mozart. Liefst wel in opbouw van donker naar licht. Zoals het Kyrië gevolgd wordt door het Gloria in een mis. Rouw, dood en verdriet, zijn geen einde. Dat werd ons beloofd aan het begin van de schepping.
In de hitlijst klassieke muziek van Radio 4 (de "Hart en ziel" lijst) vorige week kwam niet zo veel lichtvoetige muziek voor. Zoals ik toen een deel van de top 50 hoorde tenminste. Vrij zware stukken, nogal somber en streng. Calvinistisch voor mijn gevoel, typeert ons dat nog altijd ? Oordeelt u zelf. Dit waren de stukken die de meeste stemmen kregen. Met de Matthäus Passion, drie Requiems, het Stabat Mater en een Miserere bij de mooiste 12.
)%2B001.jpg)
[Klik op de afbeelding voor een uitvergroting]
Eigen verdriet of dat van anderen doorleven lucht op, ontspant. Net als het maken van een grap, mee lachen, en van harte een feestje vieren - ook al is er zo veel mis in de wereld. Alle echte emoties zijn gepast en mogen (nee, moeten zelfs, om gezond te blijven) worden geuit. Als het anderen zou storen dan maar in eigen omgeving, of helemaal privé. Dat maakt je (opnieuw als je het al lang of nog maar even kwijt was) het sociale wezen dat je als baby en kind al was, mens met mensen. Dat haalt het beste in iedereen boven. Dan komt ieder in zijn of haar kracht, tot volle ontplooiing. Creatief, spontaan, optimistisch.
Daarom hier eens wat andere muziek. Ritmes en klanken die deze dagen juist mijn favorieten zijn.
Het visuele gedeelte van deze selectie op YouTube is bij de eerste vier stukken minder geslaagd. De beelden zijn daar vrij statisch en naar mijn smaak wat te erg versierd (wel typisch barok).
Naast het speelse, vrolijke van Vivaldi en de veel statiger dansen van Lully is de Missa Omnium Sanctorum van Zelenka een pareltje. Bij Zelenka en Bach versterken tekst en melodie elkaar. De uitvoerenden doen daar nog een schepje bovenop. De inzet en het enthousiasme spetteren er dan bij de laatste drie stukken vanaf. Schitterend.
