In deze blog is nu wel ongeveer alles gezegd wat gezegd kan worden. Iedereen weet zo (vooral met de laatste posts op mijn blog) genoeg. Om te kunnen zien welke toneelstukjes worden opgevoerd. Wat echt is en wat niet. Hoe het anders (en voor ons allemaal (!) veel beter) kan. Wat, om de "utopie" (dat haalbaar ideaal) van een participatiesamenleving te bereiken, een goed beleid (van kabinet en andere bestuurders, maar vooral ook van ons ieder persoonlijk) zou zijn.
Het is, blijkt me, hard nodig dat onze economieboekjes herschreven worden. Misschien gebeurt dat ook nog wel. Maar zou dat zin hebben ? Het is zoiets als preken voor een lege kerk. Letterlijk en figuurlijk. Toch, als maar enkele plantjes opkomen en vrucht dragen ....
Het is anders wel verbazend hoe lang (in deze tijd van internettechnologie) oude ideeën nog kunnen blijven hangen. Hoe moeilijk iets nieuws van de grond komt.
Voor mij typerend was weer een stukje vandaag in Dagblad Trouw. "Oppositie komt maandag met 'wensenlijstje' voor begroting 2015". Een redactioneel artikel. Om kromme tenen van te krijgen (sorry hoor dames en heren van de redactie). Link: http://www.trouw.nl/tr/nl/4492/Nederland/article/detail/3717323/2014/08/12/Oppositie-komt-maandag-met-wensenlijstje-voor-begroting-2015.dhtml
Want alsof het met ons de goede kant uitgaat als opnieuw de "constructieve oppositiepartijen" (D66, Christenunie, SGP) wat kruimels toegeworpen krijgen. Want kruimels zijn het. Wensen van een paar honderd miljoen op een begroting over 2015 van zo'n € 150 tot € 160 miljard (waarschijnlijk, volgens de Miljoenennota 2014).
Want alsof het kabinet zo dan op de goede koers zit. Ons veel moois voor ons goede geld geeft. In elk geval niet voor mij en mijn kinderen. Maar ieder mag daarin een eigen mening hebben of het gewoon anders zien. De VVD of PvdA krijgt mijn stem in ieder geval voorlopig niet. Merkwaardig trouwens, hoe de VVD nu ineens weer in de peilingen omhoog schiet. Maar ja, winst kan even snel verdampen. Niet alleen bij beleggingen, ook in de politiek. Het gaat dus om de stand op het moment dat we de winst willen verzilveren. Pas dan kan de balans worden opgemaakt.
Want zoals de Britten zeggen: "the proof of the pudding is in the eating". In het Fries: "It is mei sizzen net te dwaan". Of, in gewoon nederlands: "Praatjes vullen geen gaatjes". Toneelstukjes dus ook niet.
Het komt erop aan de schouders eronder te zetten en nu echt (binnen alle reële grenzen en beperkingen die er natuurlijk ook zijn) te bouwen aan een betere toekomst. Kabinet en andere bestuurders mogen op hun daden worden afgerekend. Zeker als die niet met de gegeven woorden overeen komen. We wat anders krijgen dan beloofd. We hooguit wat mogen bijsturen in de marge.
