De politiek, maar vooral de politici, zit/zitten in het verdomhoekje. Terecht of niet ?
Politiek zou geen spelletje moeten zijn. Zeker geen gevecht om de macht of een uitgelezen kans om eigen hobby's uit te leven. De politiek zou in dienst moeten staan van de burger, de maatschappij. Zo is het niet. Misschien nog nooit geweest ook.
Duidelijk is, dat het publiek (daarom) bijna overal in Europa zwaar teleurgesteld is in de politiek. Ons land vormt daarop geen uitzondering. Dat heeft misschien het meest te maken met de onnodig zware ingrepen (overmatige fixatie op de 3% budgetnorm en andere Europese regels waarover onze stem nooit gehoord werd), met gezwalk ook. Met het varen van een onduidelijke en ongezonde koers. Met verkiezingsbeloftes die te gemakkelijk ingeruild worden voor wat anders.
Wat het laatste betreft, het is een dooddoener dat in de politiek nu eenmaal compromissen nodig zijn. Dat is een waarheid als een koe, maar zou niet moeten betekenen dat links rechts wordt (en omgekeerd). Ontrouw aan de eigen uitgangspunten (beloftes) vertaalt zich snel in verlies aan geloofwaardigheid. Vooral wanneer de politiek (schijnbaar ?) door (veel ?) politici gezien wordt als een leuk spelletje, of als een opstapje naar een mooie baan ergens anders.
Hans Goslinga (gelauwerd politiek columnist van Dagblad Trouw) vindt dat het CDA tussen aambeeld en hamer zit [http://www.trouw.nl/tr/nl/6869/Hans-Goslinga/article/detail/3688365/2014/07/13/Het-CDA-zit-tussen-hamer-en-aambeeld.dhtml]. Veel reacties van lezers komen er op neer dat naar hun mening christelijke politiek ook niet meer van deze tijd is. Dat laatste blijft voor mij maar de vraag. Een religieuze/spirituele rode draad zou erg wenselijk zijn. Er is in elk geval duidelijk behoefte aan een verbindende middenpartij die weer eigen keuzes maakt. Een partij die weer het juiste midden weet te vinden. Die niet doorslaat naar neoliberalisme of staatssocialisme. Een partij die niet alleen mooie woorden in een verkiezingsprogramma zet, maar er ook voor ieder zichtbaar naar leeft. Dat is de uitdaging waar elke partij voor staat, niet alleen het CDA.
Politiek, doe eens wat je zegt en maak dan wel de juiste keuzes. Keuzes die ons echt verder helpen. Onze leefwereld beschermen en bewaren. Welzijn boven korte termijn welvaart zetten.
Jammer dat D'66, SGP en CU zich hebben laten verleiden om het kabinet steun te geven in ruil voor wat budgetkruimels die gepresenteerd werden als grote politieke "successen". "Successen", net als de doorgedrukte wetjes die nog onvoldoende doordacht zijn en niet met genoeg budget gesteund worden.
Goed onderwijs is van groot belang, maar het beschikbaar gestelde geld wordt, zo blijkt nu, door de onderwijssector anders gebruikt. Het geld komt niet direct ten goede aan beter onderwijs, zoals de bedoeling was. Wie ziet daarop toe en voorkomt dat ?
Het was (volgens veel economen) nuttiger geweest om nieuwe banen te scheppen voor de werklozen van nu. Op zijn minst had bestrijding van de hoge werkloosheid ook weer een belangrijk economisch doel behoren te zijn. Zeker naast zoiets abstracts als een gezond huishoudboekje of monetaire stabiliteit.
Vooral belangrijk is, dat we weer de mens en de echte wereld achter de cijfers gaan zien. Macro-economen en politici zijn daar blijkbaar nog niet zo goed in. Politici, zet daar je schouders eens onder.
