In spreekwoorden zit veel oude wijsheid. Treffend zijn bijvoorbeeld:
"De appel valt niet ver van de stam"
"Eerlijk duurt het langst"
"Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten"
"Ogen zijn de spiegels van de ziel"
"Vertrouwen komt te voet en gaat te paard"
Misschien is het ook maar wat je er zelf in leest of legt. Voor mij betekent "Eerlijk duurt het langst" dat het lang kan duren voordat de waarheid (het licht, het goede) overwint. Dat is zo, dat heb ik wel ervaren. Want fundamentele veranderingen kosten vaak veel tijd. Ook werd me wel duidelijk dat leugen en bedrog altijd op jezelf terugslaat. Als in "Boontje komt om zijn loontje". Een leugentje om bestwil mag dan wel omdat zoiets sociaal de plooien gladstrijkt, maar waar ligt de grens ?
In dit leven is weinig zeker. Vroeger leefden we veel meer in het ritme van dag en nacht, de week, de seizoenen. We leerden daarmee dat de dood geen einde is. Op het donker volgt het licht. Juist als het het donkerst is, is het haast licht. De levenscyclus herhaalt zich en gaat eindeloos door. Dat geeft basisvertrouwen.
Basisvertrouwen bouw je waarschijnlijk vooral op in je eerste levensjaren. Het kan door latere ervaringen worden versterkt of verzwakt. Coaching en training, een spirituele leerweg gaan, kan het verloren of geschokt vertrouwen dan weer herstellen. Gelukkig maar.
Basisvertrouwen is hard nodig in deze crisistijd. Eigenlijk vreemd, want elke crisis is een aansporing, een kans om het anders, beter, te doen. Grijp die kans, al doe je dan een sprong in het onzekere. Je weet nooit van te voren hoe dat uit gaat vallen. Neem daarom tijd genoeg om te bedenken hoe het dan het beste anders, beter, kan. Kijk zo breed mogelijk. Houd daarbij rekening met de gevolgen voor anderen, deze wereld. Laat je zo min mogelijk hinderen door beperkingen. Durf buiten de algemeen aanvaarde lijnen te denken, ga het avontuur aan. Gebruik al je talenten en creativiteit.
In deze tijd spreken de liederen van Taizé me extra aan. Vooral de volgende drie.
El alma
De noche iremos
Cantarei ao Senhor
Mij werd in opvoeding en trainingen het groeirecept "Fake it till you make it" doorgegeven. Eerst nog wel in andere woorden: "Hou vol, oefening baart kunst". Verder hebben vooral mannen helaas geleerd hun ware emoties te verbergen en zich te verschuilen achter een masker, een pokerface. Vooral bij onderhandelingen en op andere momenten wanneer het er voor hem of haar op aan komt.
Je kunt met woord en houding (als je flexibel genoeg bent) alle kanten uit, "liegen" alsof het gedrukt staat. Of iets echt gemeend wordt is vooral goed te zien als iemand zich er vol in gooit. Alleen als iets wordt gezegd met de verkeerde emotie weet je bijna zeker dat maar een verhaal opgehangen wordt waar hij of zij eigenlijk (nog) niet achter staat. Het is de toon die de muziek maakt. Maar mij werd ook geleerd, dat niets veranderlijker is dan een mens en dat smaken verschillen. Je ziet discussies over hoe we verder zouden moeten met deze wereld dan ook alle kanten uit vliegen.
Echtheid is niet altijd zo gemakkelijk te zien. Een goede toets is of het gedrag spontaan is en woorden en daden met elkaar op hoofdlijnen in overeenstemming blijven (maar zie de topic Valkuilen). "Liegen" met een stalen gezicht is aan te leren. Soms breekt (zelfs als je dat professioneel doet) een ik die je niet wilt laten zien toch door. Je gaat, als je dat weet, misschien angstig en verkrampt leven. Dat soort leven is geen echt leven. Je mist dan veel. Spanning kan je heel erg beperken.
Je bent dan niet spontaan, toont je niet zoals je bent, kunt niet volop genieten. Een echt mens is
het mooiste dat er is.
Het is winter, Advent. Tijd voor rust en bezinning. Van wachten op het licht dat straks weer doorbreekt. Dames en heren (top)bestuurders: Veel wijsheid voor uw beslissingen.
